Manual Therapy

Οι τεχνικές Manual Therapy (Θεραπεία δια των χειρών) ή Manipulative Therapy (θεραπεία που “χειραγωγεί”) αποτελούν μια εξειδίκευση της Φυσικοθεραπείας που εκπροσωπείται από έναν διεθνώς αναγνωρισμένο φορέα φυσiκoθεραπευτών, τον International Federation of Orthopaedic Manipulative Physical Therapists (IFOMPT) (http://www.ifompt.org/About+IFOMPT.html).

Οι τεχνικές αυτές έχουν ενταχθεί σε ευρύτερα θεραπευτικά πλαίσια που περιλαμβάνουν κυρίως:

• Την καταλληλότερη αξιολόγηση των ασθενών με νευρο-μυο-σκελετικά προβλήματα
• Την αποτελεσματικότερη θεραπεία τους, στοχεύοντας στο αίτιο της δυσλειτουργίας και όχι απλώς στην ανακούφιση του συμπτώματος.

Το Manual Therapy πλέον έχει μετονομασθεί και επίσημα σε “Musculoskeletal Therapy”, καθώς τα συστήματα που το εκπροσωπούν συμπεριλαμβάνουν όλες τις επιστημονικά τεκμηριωμένες μεθόδους θεραπείας ορθοπαιδικών προβλημάτων  και οι πιστοποιημένοι φυσικοθεραπευτές θεωρούνται εξειδικευμένοι στα μυοσκελετικά προβλήματα (Specialist Musculoskeletal Physiotherapist). Ο κλινικός συλλογισμός (clinical reasoning) αποτελεί ένα πολύ ισχυρό «εργαλείο» των θεραπευτών με το οποίο ο ασθενής θα λάβει την βέλτιστη θεραπεία κατά την διάρκεια μιας συνεδρίας, αλλά και στο σύνολο της “θεραπευτικής σχέσης”. Το Manual Therapy καθοδηγείται τα διαθέσιμα επιστημονικά και κλινικά δεδομένα, ενώ λαμβάνει υπόψη το βιοψυχοκοινωνικό πλαίσιο του εκάστοτε ασθενή.

Στόχοι του Manual Therapy είναι η αντιμετώπιση του πόνου και η βελτίωση της λειτουργίας. Αυτό μπορεί να γίνει σε όλα τα στάδια ενός προβλήματος (οξύ, υποξύ και χρόνιο στάδιο). Οι τεχνικές μπορούν να περιλαμβάνουν:

• Ήπιες κινητοποιήσεις(παθητικές ή/και ενεργητικές),
• Έλξεις
• Τεχνικές μάλαξης(λειτουργική, εν τω βάθει κτλ)
• Χειρισμοί(manipulation, απότομοι χειρισμοί στις αρθρώσεις με/ή χωρίς ήχους “κρακ”)
• Τεχνικές κινητοποίησης του νευρικού ιστού κτλ

Με βάση τα νέα επιστημονικά δεδομένα, ο ασθενής πρέπει να ενημερώνεται με απλό τρόπο για το πρόβλημά του από τον Φυσικοθεραπευτή και να συμμετέχει και ο ίδιος ενεργά στην αποκατάσταση όσο νωρίτερα γίνεται. Αυτό τονίζει την αναγκαιότητα της όσο το δυνατόν πιο γρήγορης κινητοποίησης της πάσχουσας περιοχής και της έναρξης της θεραπευτικής άσκησης με ειδικά και εξατομικευμένα προγράμματα θεραπείας. Ο συνδυασμός λοιπόν τεχνικών παθητικής και ενεργητικής κινητοποίησης θα αποτελέσει το κλειδί για την αντιμετώπιση των περισσότερων μυοσκελετικών προβλημάτων.